Słownik Polskiego slangu. Maciej Widawski with the Assistance of Zbigniew Ruszczyk. 2012.
zakała — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. zakałaale, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna kompromitujący grupę, do której należy, przynoszący jej hańbę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzeba się pozbyć tego zakały z drużyny. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zakała — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. zakałaale; lm M. zakałały, D. zakałaał (także DB. zakałałów tylko o mężczyznach) pot. «osoba przynosząca komuś wstyd, kompromitująca swoje środowisko; czasem także: rzecz hańbiąca» Był zakałą rodziny … Słownik języka polskiego
ród — m IV, D. rodu, Ms. rodzie; lm M. rody 1. «u ludów pierwotnych samodzielna jednostka gospodarczo społeczna w obrębie plemienia, obejmująca pewną liczbę rodzin wywodzących się od wspólnego przodka» Naczelnik rodu. Rody wchodzące w skład plemienia.… … Słownik języka polskiego
zakálati se — am se dov. (ȃ) redko zagozditi se: ladja se zakala med ledene sklade … Slovar slovenskega knjižnega jezika
